Sirang Plaka

Sa panahong ito, ang dapat na ginagawa ko ay ang basahin ang huling dalawang 'chapter' na sakop ng pagsusulit sa Pisika bukas. Ngunit hindi mapalagay ang aking isip. Ang laging laman nito ay ang alaala mo - ang kulay ng damit na suot mo, ang plate number ng kotse mo, ang ngiti mo, ang mga posibleng mangyari kung may pagkakataon akong baguhin ang lahat sa akin at sa atin. Sa bawat gabing ikaw ang panaginip, ang araw ko ay buo na. Sa bawat sulyap na ninanakaw, ang puso ko'y di magkamayaw sa kasisigaw. Sa haba ng proseso sa paghanap ng Power Series Solutions, ang nais ko lang ay hindi ang pag isipan kung may tama ba o may mali sa aking mga ginawang hakbang, ang nais ko lang ay ang isipin ka at ang mga nagdaan nating mga pag uusap kahit na ang lagi nating paksa ay mga bagay na kailangan gawin tulad ng mga requirements at prob sets. Pero alam mo ba, hindi ko maburabura ang mga texts mong: Kelan due ang prob set? :) dahil pilit kong pinipinta sa likod ng aking isipan ang ngiting nakalakip sa mensaheng ito. Ang simpleng ':)' na galing sa iyo ay sapat na para maging masaya sa buong linggo.

Alam ko na itong nadarama ko ay lilipas din. Alam kong darating yung araw na mabubura ko na rin ang mga texts mo. Alam kong darating ang panahon na hindi ka na hinahanaphanap ng mga mata ko. Pero hinding hindi ko malilimot na isa ka sa mga rason kung bakit ngayong buwan na ito: Marso, nagkaroon ako ng dahilan para ngumiti.

Gumawa ako ng isa pang blog.

Isinulat ko dun ang pilit na sinasabi ng puso ko.

Hindi ko alam kung bunga ba to ng galit o purong pagmamahal lang.



Basta.




Sana, makita mo.

Sana, maintindihan mo.

Na para sa iyo ito.